Verslag reis 2009                   

Met excuses begin ik mijn verslag van onze reis naar Sri Lanka. Immers al op 25 maart zetten we na een verblijf van zes weken weer voet op Nederlandse bodem. Ziekte van Diny had even mijn prioriteit. Gelukkig gaat het weer een stuk beter met haar, al zijn de zorgen nog niet helemaal voorbij.

De doelstelling van de acties voor 2009 bestond uit het afbouwen van huizen waar we vorig jaar al mee begonnen waren en een groot aantal kinderen Engelse les te laten volgen om hen meer kansen op de arbeidsmarkt te kunnen geven.

Helaas is dit laatste niet verwezenlijkt. En gelukkig hadden we ook nog geen stappen in die richting gezet. De teleurstelling zou dan te groot geweest zijn.

Oorzaak van deze bijstelling is, dat we gehoopt hadden in aanmerking te kunnen komen van een deel van een legaat waarvoor we een aanvraag hadden ingediend. We werden hiervoor getipt door een betrokken vriend. Maar helaas kregen we hiervoor een afwijzing. Andere projecten kregen de voorkeur. Onze middelen werden daardoor beperkter dan we gehoopt hadden. Maar met de middelen, die u door uw bijdragen beschikbaar hebt gesteld, hebben we toch heel veel mensen erg blij kunnen maken.

De verwelkoming in Sri Lanka was weer hartverwarmend. Het hotelpersoneel had voor een kamer gezorgd op de begane grond, met een klein terras en direct aan het strand. Zelf ben ik niet zo’n zonaanbidder, meer een cultuursnuiver, maar Diny geniet altijd wel van de zon en het strand.

En zon is er in Sri Lanka natuurlijk altijd. In de zes weken dat wij er waren hebben we twee keer regen gehad en dat duurde dan ongeveer een uur. Wel was het erg heet. Zelfs de SriLankanen, die toch wel wat gewend zijn, klaagden over de hitte. Op het heetst van de dag was het soms meer dan 40 graden en het zeewater 33 graden. Of je zo een warm bad instapte…

Maar er moest ook gewerkt worden natuurlijk! De twee huizen, waarvan de bouw vorig jaar was gestart, moesten worden afgebouwd in de periode dat wij er waren en dat is gelukt!! Voor de bewoners een zegen, omdat ze een jaar bij familie in woonden of in hun zeer slechte onderkomen moesten blijven zitten wachten op onze komst…

Natuurlijk hadden we geld over kunnen maken om de twee huizen eerder af te laten bouwen, maar wij hebben besloten om dat niet te doen. We kunnen geen risico’s lopen met moeizaam vergaarde gemeenschapsgelden. Soms is deze opstelling best wel moeilijk, omdat we mensen achter moeten laten in slechte omstandigheden en in een wat onzekere situatie. Want ook voor ons is het moeilijk om in de toekomst te kijken. Immers, het valt beslist niet mee om ieder jaar weer de benodigde gelden bij elkaar te krijgen.

De twee families namen dan ook dolgelukkig hun huis in gebruik nadat wij de ceremoniële opening mochten verrichten. Een feestelijk gebeuren waar familie vrienden en bekenden aan deelnamen.

En….. er kon zelfs ook nog een derde huis gebouwd worden. Op één van onze wandelingen werden we bij een echtpaar binnen gevraagd die wel in zeer kommervolle omstandigheden leefden. Deels was het huisje van riet en deels van planken en reclameborden. Een tafeltje om te koken was hun enige meubilair. Het “dak” was zo lek als een zeef en het vocht had voor een dikke laag schimmel gezorgd. Het echtpaar had een jongetje van twee jaar oud en dit kind was nog maar net terug uit het ziekenhuis in Colombo, waar het een half jaar had gelegen. Het kind leek achter in de groei en de longetjes maakten een voortdurend gonzend rochelend geluid. Geen wonder, als je in zulke omstandigheden moet leven.

De man had net een baantje gekregen als tuk-tukchauffeur maar had (nog) geen vaste standplaats, zodat zijn inkomen zeer karig was en hij van die inkomsten ook nog iedere dag 250 rupees af moest staan voor de huur. Vaak kon hij zelfs die huur niet betalen, laat staan voor eten en drinken zorgen voor zijn gezin.

Toch vroegen ze ons niet om geld of hulp. Maar de situatie was zó schrijnend, dat we besloten om daar wel iets aan te doen. Aanvankelijk hadden we in gedachten om er een houten woning neer te zetten. Maar… door het klimaat en de boktor is zo’n huisje in 4 jaar tijd aan vernieuwing toe en dat zou zonde zijn van de investering.

Omdat nogal wat familieleden en vrienden konden helpen, konden we een stenen huisje bouwen voor € 2.625,--. Dat is inclusief wat plastic meubelen.

Het huisje (foto links), inclusief veranda, bestaat uit kamer, keuken en slaapkamer. Het geld ontbrak om het huisje aan te pleisteren, maar voor de zielsgelukkige mensen is het een paleis in vergelijking met wat ze hadden. Een toilet ontbreekt helaas nog. Drie rieten matten schermen de stoelgang enigszins af… Iets voor volgend jaar?

Wat we geweldig vonden is dat deze mensen niet over één nacht ijs gingen als het om materiaalaankopen ging. Bij alles wat besteld moest worden bezochten we samen met hen zeker drie “bouwmarkten” om maar zo goedkoop mogelijk te kunnen bouwen, want we hadden al gezegd dat er met een klein budget gewerkt moest worden. Er zat trouwens nogal wat verschil in de prijzen. De moeite van vergelijken zeker waard! En wij moesten er bij zijn, omdat wij de financiën beheerden natuurlijk.

Wel waren al die bouwmarkten voor ons slopend, wat natuurlijk ook kwam door de grote hitte. Maar het resultaat was zeker de moeite waard en er is een gezin ontzettend gelukkig gemaakt met hun huisje, waar hun kind een stuk gezonder kan leven!!

Dit zijn de wat grotere projecten die we gelukkig konden afronden. Maar er zijn ook nog een aantal kleinere zaken te noemen, waar we - met uw giften - aan kon bijdragen.

Zo hebben we voor een gezin boodschappen gekocht, waarvan de vader plotseling overleden was en alle inkomsten wegvielen. De vrouw en drie kinderen kregen van de kerk twee keer per week een warme maaltijd. Verder waren ze overgeleverd aan gunsten van anderen. De vrouw lag de hele dag in de kerk te bidden om hulp. Soms werd dat gehoord door anderen die dan wat voedsel gaven. De oudste dochter moet in mei a.s. examen doen. Daarvoor moest examengeld betaald worden. We hebben gemeend ook hier bij te moeten springen. Immers, na het examen kan de dochter (als ze slaagt) een baan zoeken en het gezin helpen.

Verder hebben we nog een meisje gelukkig kunnen maken door haar Engelse les te laten volgen gedurende drie jaar.

Ook betaalden we medicijnen voor iemand die dat zelf niet kon betalen en ze wel hard nodig had.

En dat kon allemaal dank zij uw goede gaven!!!

Hartelijke dank daarvoor!!! Maar…..

De nood is nog steeds erg hoog in Sri Lanka. Je hoeft daarvoor geen kilometer te lopen, want het komt gewoon op je pad.

Wat dat betreft wonen we hier, in vergelijking met veel mensen in Sri Lanka, in een paradijs met al die sociale vangnetten. Gelukkig maar. Maar laten we wel oog blijven houden voor hen die niet in zo’n luxe situatie leven en het geweldig moeilijk hebben om iets van hun leven te kunnen maken. Mogen we voor hen (weer) een beroep op u doen?

Gelukkig zijn er al weer hoopvolle berichten m.b.t. de inkomsten voor onze actie. Tijdens een aantal campingdiensten in de omgeving van Ommen zal voor ons werk in Sri Lanka worden gecollecteerd. Initiatiefnemer is Mieke Veurink uit Ommen en natuurlijk zijn we geweldig blij met dergelijke gebaren.

Inmiddels weten we ook dat er al weer 550 euro aan flessenbonnen is opgehaald en op ons ligt te wachten bij Albert Heijn op Urk. Dit geld kunnen we dus binnenkort toevoegen aan onze actieopbrengst.

Mocht u nog een leuke actie weten waar ook nog een aardige opbrengst aan vast kan zitten, laat het ons dan weten!!!

                                                                                                                      Wim Kramer.

Helpt u mee om onze doelen voor het volgend jaar te verwezenlijken?