Verslag reis 2010                           
 

Weer heel en gezond terug in Nederland. Evenals vorige jaren zijn we weer heel blij en dankbaar voor alles wat we konden doen in
Sri Lanka, dankzij onze goede gevers hier in Nederland.

Het is toch elke keer weer een hele reis voordat we in ons geliefde Sri Lanka aankomen. Soms zijn we 14 uur onderweg maar ook wel eens veel langer. We nemen altijd de goedkoopste vlucht en dat gaat nu eenmaal vaak gepaard met onderbrekingen. Bovendien moeten we altijd een paar dagen wennen aan het temperatuur- en tijdsverschil.

Veel rust werd ons echter niet gegund. Want bij aankomst hoorden we meteen al van een jong gezin waarvan de vader zonder werk zat. Ze moesten eten bedelen in de buurt en dat met een jongetje van ongeveer 3 jaar. Ze zaten zonder stroom, dus hebben we allereerst de stroom weer laten aansluiten.  Want het is ’s avonds om half 7 al donker en dan zaten ze dus al bij een olielampje.

Twee Tuk Tuks (werkgelegenheid)

Maar nu hadden ze wel stroom maar nog geen inkomsten en dus ook nog niet te eten. We zouden dus eigenlijk voor werk voor de man moeten zorgen. Gelukkig had hij een rijlicentie als Tuk Tuk-chauffeur. Een Tuk Tuk is een soort driewieler die als taxi wordt gebruikt. Er wordt veel gebruik van gemaakt door de bewoners, maar het is ook een geliefd vervoermiddel bij toeristen.
Dus we hebben een 2e hands Tuk Tuk gekocht, die er nog prachtig uitziet en nu kan de tot dan toe werkloze man weer zelf voor zijn gezin zorgen.

Het was ontzettend leuk om te zien, dat hij het al druk heeft met klanten. Ook wij maakten, natuurlijk tegen betaling, gebruik van zijn diensten. Het gezin is nu heel gelukkig en ze kunnen zelf in hun levensonderhoud voorzien. We hebben echt het gevoel dat we een hele goeie investering gedaan hebben in dit gezin.

De meeste mensen die wij ontmoeten kunnen meestal niet lezen en schrijven en daardoor wordt het natuurlijk extra moeilijk om aan werk te komen.  Zo ook Seeras. Hij is ongeveer half in de twintig en gaat 6 maart trouwen met een leuk meisje. Ze hebben een kamer van een huis kunnen huren (dit klinkt heel luxe, maar het is een klein donker hokje van een huis zonder raam, alleen een deur).
Hij was heel erg overstuur, want hij zag geen enkele toekomstmogelijkheid om de huur voor de kamer op te brengen. (dat is natuurlijk ook niet mogelijk zonder inkomsten). Ook hij had een licentie voor een Tuk Tuk.
U begrijpt het al. Ook hem hebben we geholpen met een 2^e hands Tuk Tuk. We zagen bij de eerste zulke goeie resultaten dat we het nog maar eens probeerden. Het was al vrij aan het eind van ons verblijf in Sri Lanka, dus te laat om de resultaten te kunnen meten. Maar volgens ons moet ook dit een succes worden. Leuk is dat het woord Holland en het rood wit blauw de beide tuk tuks sierden. Dus mocht u daar ooit eens komen...

Een huis gebouwd

Een strandverkoper kwam bij ons met zijn zorg over een gezin. Een man van 56 met zijn vrouw en zoon die in een krotje wonen waar wij nog geen varken in zouden laten leven (zie foto links). Toen we kennis maakten met de bewoners bleek de man lichamelijk totaal op te zijn. Hij lijkt wel 80.

Wij hebben kunnen regelen dat de familie en buren een huisje gingen bouwen. In 10 dagen tijd stond er werkelijk een keurig huisje (zie foto hieronder).

Meubilair was er natuurlijk ook niet, dus een rek voor de pannen en een plastic tafel met 6 stoelen maakten het geheel compleet. Ook hier ontvingen we weer ontzettend veel dankbaarheid en blije gezichten.

Nog een huis gebouwd 

Van alle kanten kregen we te horen: ga daar of daar eens kijken want dat zijn wel heel erg arme mensen. Het verbaast ons steeds weer dat de mensen niet voor zichzelf komen vragen, maar vooral voor anderen waarvan zij vinden dat die hulp kunnen gebruiken terwijl het bij henzelf ook beslist geen luxe is. We gingen alleen maar kijken bij de aller-allerarmste mensen.

Zo gingen we dus ook kijken bij een familie, die ook zo bar en bar slecht woonden (zie foto links).
De man en vader van 3 jonge kinderen heeft longkanker die uitgezaaid is in zijn hele lichaam. Hij was dan ook niet aanwezig maar lag al maanden in een kanker-ziekenhuis in Negombo.
Deze man zal dus niet lang meer leven. De weduwe krijgt dan geen inkomsten. In Sri Lanka kennen ze geen uitkeringen zoals bij
ons; niet bij overlijden, niet bij ziekte en ook niet bij werkloosheid.
Nu kan de a.s. weduwe dus met een gerust hart naar de toekomst kijken wat betreft
hun woning (foto rechts). Ze wonen nu in elk geval droog, het is een mooie woning geworden en ook daar hebben we een plastic tafel en stoelen geplaatst.

Kleinere projecten

Ook hadden we ondertussen heel veel kleinere projecten: de huur betaald voor een jaar voor een gezin dat geen toekomst meer zag; een gasfles voor mensen die alleen maar een houtvuurtje hadden en dat met temperaturen boven de 30^o. Voor verschillende mensen de stroomrekening betaald; medicijnen; boodschappen en zo nog meer.
We hadden ook een moeder op bezoek, huilend van blijdschap en dankbaarheid dat we het school- en examengeld voor haar dochter hebben kunnen betalen. Op zulke momenten zit je zelf ook in tranen.

De laatste centen van de actie gingen naar een moeder voor schoolgeld, boeken en schoolkleding voor haar kinderen. De vader is een paar maanden geleden geheel onverwachts overleden. Hij was nog maar 36 jaar! De familie zal voor eten zorgen, maar konden niet het schoolgeld ook nog betalen...

Dit waren de uitgaven van dit jaar. We hebben een keuze moeten maken uit de vele noden die we zagen en voor ons eigen gevoel hebben we de juiste beslissingen genomen.

Soms lopen dingen ook anders dan we voor ogen hadden. Zo hadden we mensen blij willen maken met het bouwen van een toilet. Maar dat is ons afgeraden. Omdat veel bewoners daar geen toilet hebben zou iedereen gebruik gaan maken van dat ene toilet met als gevolg verstoppingen. Want er is nog geen riolering. De eigenaar van het toilet moet maandelijks een bedrag betalen om hun put leeg te laten zuigen. Wij zouden ze op deze manier op extra kosten jagen die ze gewoonweg niet betalen kunnen. Dus hebben we hier van af moeten zien.

Eén persoon hebben we doorverwezen naar de stichting "Oicocredit" Nederland.  Dank zij een plaatselijke vertegenwoordiger hebben we hier goede banden mee gekregen.

De persoon waarom het gaat is in staat zelfstandig een winkeltje te beginnen (in brillen). Hij volgt momenteel nog een opleiding voor opticien en is afgestudeerd als zgn. computersoftware-engeneer. Verder heeft hij het diploma Engels.

Met zoveel vooropleiding zou je toch aan de bak moeten komen zou je denken, maar helaas blijkt dit in Sri Lanka nog erg moeilijk te liggen. Voor hem is het financieel onhaalbaar om zelfstandig een zaak op te starten en met behulp van "Oicocredit" is het waarschijnlijk wel te realiseren. Hij is in ieder geval zeer gemotiveerd. Bovendien blijkt Sri Lanka nog een witte vlek te zijn voor de stichting "Oicocredit", die wereldwijd goed werk doen.

Voor ons was het in ieder geval een te grote investering, of we zouden de allerarmsten aan hun lot hebben moeten overlaten. Hopelijk kan Oicocredit iets voor deze man betekenen. We houden u op de hoogte.

Er is helaas in het gebied waar wij elk jaar naar toe gaan nog veel te doen. Zo hebben we voor volgend jaar al een hele lijst met eventuele projecten, zoals o.a. het vervangen van dit huisje waarvan we hier links alvast een foto plaatsen.

HEEL HARTELIJK DANK VOOR UW GIFTEN EN WE HOPEN DAT U IN HET KOMENDE JAAR AAN DE MENSEN IN SRI LANKA ZULT DENKEN  (ZE OOK DAADWERKELIJK NIET IN DE STEEK LATEN) WANT ER IS HELAAS NOG STEEDS HEEL HARD HULP NODIG!
                                                                                                  Wim en Diny Kramer.

Helpt u weer mee, zodat we ook in 2011 weer ontzettend arme mensen heel blij en gelukkig kunnen maken? U kunt uw bijdrage overmaken op bankrekening nr.